Ziek
Tess is 10 maanden en voor het eerst ziek. Ziek in de zin van koorts, spugen, diarree, groene snottebellen en een flinke hoest. Gek hoe ze na een gigantische spuitluier een uur later weer heeft gepoept of hoe ze het ene moment lekker kan spelen en het andere moment alles onder spuugt. De auto van opa en oma en onze nieuwe bank zijn al ingewijd. Ik moet zeggen de spuugvlek gaat er best snel uit, maar die geur..
Clubje van ongeruste moeders
Afijn, nu behoor ik ook bij het clubje ‘ongeruste moeders’, regelmatig zat ik rechtop in bed als Tess een hoestbui had of ik keek of ze wel ademde, ook heeft de thermometer overuren gedraaid. De eetlust van Tess was ver te zoeken, aan tafel zit ze als een tam vogeltje wazig voor zich uit te kijken wanneer ik haar favoriete snack (een maisvinger) in haar zicht hou, maar ze heeft geen belangstelling. Alleen de knuffels van mama keurt ze goed. Op haar knietjes zit zij voor me met haar armpjes omhoog, als ik haar dan optil klampt ze zich aan mij vast. Met haar handje grijpt ze mijn trui en legt haar hoofdje op mijn schouder. Zo kan ze lang, heel lang zitten. De gedachten dat er nog gestofzuigd moet worden en de vaatwasser leeg moet, laat ik maar gaan. Bij het weer terug zetten van Tess heeft zij mij nog steeds tactisch bij mijn trui vast, waardoor ik haar maar weer naar mij terug haal. Ik koester deze momenten maar, want als haar energiepijl weer de oude is, zijn deze lange knuffelsessies weer verleden tijd.
Mijn zorgen worden er echter niet minder om, waar is mijn levendige, vrolijke en energieke dochter? De informatie van internet is in deze tijden mijn beste vriend. Niet alleen om een manier te vinden om de geur uit de bank te krijgen, of om te checken of de tip van oma om een ui onder haar bed te leggen echt werkt, maar ook om te lezen wanneer ik een overbezorgde moeder ben en wanneer de dokter in beeld moet komen. Alsof de ongerustheid ervoor zorgt dat ik geen raad weet met mijn moederinstinct. Ik deel mijn zorgen met Kaj, ziet hij ook wat ik zie? Kaj is minder snel ongerust, maar ook hij had zijn zorgen. Bij dag 6 zijn we gezwicht, ik ben met Tess naar de huisarts gegaan. Ondanks dat ze flink ziek was, was er niks ernstigs. De huisarts was vooral mij aan het gerust stellen, ook dit hoort bij het moederschap weet ik nu.
Gelukkig kwam het ziek zijn ook weer op zijn eind. Althans voor haar, daarna had Kaj de buikgriep.. En ik, ik ontspring de dans! Dit nam niet weg dat ik na deze periode even een middag afblokte om mijn eigen energiepijl weer op te krikken ;)
